Bəlkə otağında öldürdüyün hörümçək həyatı boyu sənin onun otaq yoldaşı olduğunu zənn edirdi...

Dostoyevski

"...Ey nəzərlərimdən iraq düşən atəşgözlüm! Bu yaylıq göz yaşlarımla islanıb, al, verim sənə. Əgər mənim kimi yansan, sən də öz göz yaşlarını bu yaylığa qat. Biz qovuşmasaq da, göz yaşlarımız qovuşsun. Ya da unut məni, ver yaylığı küləyə, qurutsun göz yaşlarımı. Amma onu bil ki, mən səni heç vaxt unutmaram. Sırğamın tayını qoru, doğma yurdumda qalsın. O biri tayını isə biz və yurdumuz qovuşana qədər mən yeni yurdumda taxacağam..."
...İllər keçsə də, Həsən ağa Heyran xanımı unuda bilmədi. Yeganə təsəllisi Heyran xanımın verdiyi ipək yaylıq və içində gizlətdiyi tay sırğa idi...

“Ne çok yolculuk yaşadım kitaplarla, bilmediğim iklimlere uzandım, tanımadığım insanlarla yol yürüyüp dost oldum.”