Adın ürəyimi bəzəyən arzu,
Adına bənzəyə bilərsənsə, gəl.
Baharı vədəsiz ötən ömrümə
Təzə bahar kimi gələrsənsə, gəl!

Ürək haray çəkir zamandan yorğun,
Gərəksiz gileydən, gümandan yorğun,
Ömrün də payızı dumandan yorğun -
Gözümdən dumanı silərsənsə, gəl!

Bilirəm, bu yolda əsəcək dizin,
Bilirəm ağrıdan keçəcək izin...
Şəriki çox olub sevincimizin
Dərdimi dərdintək bölərsənsə, gəl!

Hicran yoldaş olub ömrə uzandı,
Mən bəxtdən küsmədim, bəxtim usandı.
Tale güldürəndə gülmək asandı,
O ağla deyəndə gülərsənsə, gəl!

Ölüm həsrət həsrət əlimdən tuta,
Mindirə fələklər ürküdən ata,
Üstümdə ruhumtək göyərən ota
İsti göz yaşları çilərsənsə, gəl!

- Sabir Rüstəmxanlı

Eşq - insanın dünyadan kənarlaşıb özündən qıraqda bir dünyadan hali olmasıdır. Ruhun dərinliyinə baş vurmaqdır.

“Şu elimi daldırdığım ırmağın dibini nasıl göremiyorsak, önümüzde uzanan saatlerin ardını görebilmemiz de öylesi olanaksız, evlat. Şu suyun akışını durdurmak nasıl elimizde değilse,” diye üstünden sular damlayan elini havaya kaldırarak ekledi, “bu saatlerin akışını durdurmak da elimizde değil.”

nə çox, çox insanlar qalır geridə..
sanki heç tanımamısan kimi..

Fərqlilikləriylə eyniləşmiş insanlar...

Tanrını öz içində itirənlər onu göylərdə axtarmağa başladı.

🫠

M.P.Vaqif